هاروی پیت، یک واندرکاند حقوقی که تنها 18 ماه به عنوان رئیس کمیسیون بورس و اوراق بهادار در دوره ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش دوام آورد، روز سه شنبه در واشنگتن درگذشت. او 78 سال داشت.

به گفته خانواده وی که بیماری را مشخص نکردند، مرگ او در بیمارستان پس از یک بیماری ناگهانی رخ داد.

حرفه آقای پیت سه مرحله متوالی داشت که هر یک به تنهایی ممکن است اوج یک رزومه کمتر باشد. او کار خود را در SEC آغاز کرد و در سن 30 سالگی به سمت مشاور عمومی ارتقاء یافت، که جوانترین کسی بود که تا به حال به این رتبه دست یافت. تنها پس از سه سال، او به نمایندگی از مشتریان شرکتی برای شرکت حقوقی قدرتمند فرید فرانک رفت. او در آنجا، با رسیدن به شریک مدیریتی در دفتر این شرکت در واشنگتن، به آن کمک کرد تا بسیار سودآور شود.

او در سال 2001 پس از عبور از رای تایید متفق القول که در آن سناتور چارلز شومر، دموکرات نیویورک، او را “زئوس میدان” نامید، به عنوان رئیس به SEC بازگشت. چندی بعد، آقای پیت به دلیل نظارت بر بازگشایی سریع بورس های آمریکا پس از حملات 11 سپتامبر 2001 تا حدودی به یک نام آشنا تبدیل شد.

با این حال، محبوبیت او در میان یک سری رسوایی های حسابداری شرکتی کاهش یافت – معروف ترین آنها در غول انرژی انرون – که توجه دوباره را به کار قبلی او جلب کرد. نمایندگان هر دو طرف علاقه او به تحقیق در مورد تخلفات بخش خصوصی را زیر سوال بردند.

گل آخر زمانی اتفاق افتاد که معلوم شد او نتوانسته است به کاخ سفید یا اعضای کمیسیون SEC بگوید که یک رئیس هیئت حسابداری که او از او حمایت می‌کرد، ریاست کمیته حسابرسی یک شرکت متهم به کلاهبرداری را بر عهده داشته است. تحت فشار، آقای پیت در شب انتخابات 2002 استعفا داد.

هاروی لوید پیت، متولد 28 فوریه 1945 در بروکلین، فرزند موریس و سارا پیت بود. پدرش معاون سوپرمارکت زنجیره ای Waldbaum بود. مادرش خانه دار بود

خانواده‌اش می‌گویند هاروی، یکی از طرفداران بروکلین داجرز که وقتی تیم به سمت ساحل غربی رفتند دلش از پا در آمد، پیش از پیوستن مستقیم به SEC از کالج بروکلین و دانشگاه سنت جان مدرک گرفت. این تنها شغلی بود که او می خواست.

در سال 1978، با یک خانواده رو به رشد، او به مطب خصوصی رفت، جایی که او نماینده برخی از همان افرادی بود که سازمانش مسئول تنظیم مقررات بود. مشتریان او شامل ایوان بوسکی، که در جریان رسوایی اوراق قرضه ناخواسته در اواخر دهه 1980 به تجارت داخلی اعتراف کرد و تعداد زیادی شرکت مالی بود.

شهرت او به حدی بود که وقتی شرکت خود آقای پیت در یک دعوای حقوقی جزئی قرار گرفت، استخدام او در شرکت رقیب کوچکتر ویلیامز و کانولی موج زد.

برندان سالیوان، یکی از شرکای ارشد ویلیامز و کانولی، گفت: «قابل توجه بود که اگر هاروی پیت به ما اعتماد داشت، دیگران به راحتی از ما پیروی می کردند و این کار را کردند.

سناتور فیل گرام، جمهوری‌خواه تگزاس، در جلسه تأیید خود، تغییری در متن آهنگ گروه راک بریتانیایی Hermit’s Hermits ارائه کرد: “هاروی پیت آن را از هر دو طرف دیده است.”

سینتیا گلسمن، کمیسر سابق، گفت که در داخل کمیسیون، او خستگی ناپذیر بود. به گفته او، پس از اینکه گروه برای اولین بار گوشی‌های هوشمند بلک‌بری را دریافت کرد، آقای پیت «در ایمیل‌ها – به‌ویژه در نیمه‌های شب» بزرگ شد.

او نسبت به پیشینیان خود رویکرد سبک تری نسبت به اجرای SEC اتخاذ کرد و به کنگره گفت که “روابطی که در گذشته آسیب دیده اند را ترمیم خواهد کرد.” این نگرش پس از انرون و رسوایی های دیگر غیر قابل دفاع بود.

چند هفته پس از سقوط انرون، نماینده جان دینگل به آقای پیت نوشت: «انتخاب کلمات شما پیام اشتباهی را به حسابرسان، کارکنان SEC و عموم سرمایه‌گذاران می‌فرستد».

روحیه در آژانس در دوران تصدی آقای پیت به شدت افت کرد و تعداد زیادی از کارکنان ارشد آن را ترک کردند.

سقوط او در یک تیتر روزنامه نیویورک تایمز در سال 2003 خلاصه شد که جانشین او، ویلیام اچ. دونالدسون، تایید شد: “انتخاب SEC می گوید که او هاروی پیت نیست.”

اما دوستان و همکاران سابق گفتند که آقای پیت به ناحق مورد انتقاد قرار گرفته است. دیوید بکر، مشاور کل سابق کمیسیون بورس و اوراق بهادار، زمانی که «دونالد جی. ترامپ»، توسعه‌دهنده املاک و مستغلات، تلفنی برای شکایت از شرکت‌های ترامپ که به دلیل کلاهبرداری مورد بررسی قرار می‌گیرند، تماس تلفنی با آقای پیت داشت.

آقای بکر گفت: «هاروی مؤدبانه توضیح داد که در موقعیتی نیست که بتواند کمک کند، زیرا او همان ادعای تقلبی را که ترامپ برای شکایت از آن فراخوانده بود، به پیشنهاد این بخش اضافه کرده بود.

اولین ازدواج آقای پیت، با فیلیس کی، در سال 1981 به طلاق انجامید. او در سال 1984 با ساری رافین ازدواج کرد. دو دختر، امیلی پیت و سالی پیت پلودن. دو پسر، جاناتان و راب. و سه نوه

در سال‌های پس از ریاست SEC، آقای پیت به سختی از دید عموم دور شد. او به بررسی مسائل نظارتی ادامه داد و گهگاه با مقالاتی در وال استریت ژورنال همکاری کرد.

آخرین ستون او دیدگاه دقیقی از قوانین پیشنهادی جدید SEC در مورد صندوق های سرمایه گذاری خصوصی داشت.

آقای پیت می‌نویسد: «بسیار اوقات، درخواست‌های نظارتی باعث می‌شود که شرکت‌های تازه وارد برای جذب در یک صنعت دشوار یا غیرممکن شوند. “اغلب هیچ صدایی بر سر میز وجود ندارد که منافع آن بخش از صنعت را نمایندگی کند.”