این آخرین ضربه به یکی از قدرتمندترین تلسکوپ های کره زمین است که 57 سال به کشفیات نجومی کمک کرده و در برابر طوفان ها ، زمین لرزه ها و طوفان های گرمسیری مقاومت کرده است.
مهندسان خسارت را ارزیابی کردند و تشخیص دادند که هر سه برج پشتیبانی تلسکوپ از کار افتاده است و سکوی ابزار 900 تنی به شدت سقوط کرده و در ظرف زیر قرار دارد. کابلهای پشتیبانی تلسکوپ نیز افتاد. به دلیل افتادن کابل ها ، مرکز یادگیری رصدخانه نیز به میزان قابل توجهی آسیب دید.
این فروپاشی تنها چند هفته پس از آن رخ داد که NSF اعلام کرد پس از ایجاد خسارات جبران ناپذیر در اوایل سال ، تلسکوپ از کار می افتد و از طریق تخریب کنترل شده از هم جدا می شود.
“سکوی ابزار تلسکوپ 305 متری در رصدخانه Arecibo در پورتوریکو یک شب سقوط کرد. هیچ صدمه ای گزارش نشده است. NSF در حال کار با سهامداران برای ارزیابی وضعیت است. اولویت اصلی ما حفظ ایمنی است. NSF جزئیات بیشتری را پس از تأیید منتشر می کند ،” طبق توئیت بنیاد ملی علوم.
این بنیاد در توئیت دیگری گفت: “NSF از این پیشرفت ناراحت است. هرچه جلوتر می رویم ، به دنبال راه هایی برای کمک به جامعه علمی و حفظ روابط قوی خود با مردم پورتوریکو خواهیم بود.”
تلسکوپ رادیویی / راداری کروی شامل دیش رادیویی به عرض 1000 فوت و سکوی ساز 900 تنی معلق 450 فوت بالاتر از آن است. کابلهای متصل به سه برج ، تلسکوپ را در جای خود نگه می دارند.
Sethuraman Panchanathan مدیر NSF در بیانیه ای گفت: “ما از این وضعیت ناراحت هستیم اما از اینکه هیچ کس آسیب ندیده متشکریم.” “وقتی مهندسان به NSF توصیه كردند كه ساختار ناپایدار است و خطری برای تیمهای كار و كارمندان Arecibo است ، ما اخطارهای آنها را جدی گرفتیم و بر اهمیت ایمنی برای همه افراد درگیر تأكید كردیم. تمركز ما در حال حاضر بر روی ارزیابی آسیب ها ، یافتن راه هایی برای بازگرداندن عملیات در سایر بخشهای رصدخانه و تلاش برای ادامه حمایت از جامعه علمی و مردم پورتوریکو. “
یک کابل کمکی در ماه آگوست از یک سوکت یکی از برج ها شل شد و باعث ایجاد یک شکاف 100 فوت در ظرف شد. هنگامی که کابل اصلی دیگر برج در 6 نوامبر شکست ، مهندسان در حال ارزیابی و کار بر روی طرحی برای رفع خسارت بودند.
هنگام خراب شدن ، کابل به ظرف بازتابنده زیر برخورد کرد و باعث آسیب دیدگی بیشتر شد.
پس از استراحت در 6 نوامبر ، مهندسان بقیه کابل ها را بررسی کردند و شکستگی های جدید و همچنین لغزش برخی از پریزهای برج را کشف کردند. چندین شرکت مهندسی خسارت را بررسی کردند. آنها تشخیص دادند که تلسکوپ ممکن است سقوط کند زیرا “در خطر خرابی فاجعه بار است” و کابلها ضعیف تر از حد انتظار بودند.
آخرین بررسی نشان داد که آسیب به تلسکوپ بدون به خطر انداختن کارکنان و تیم سازنده قابل تثبیت نیست. این امر منجر به این شد که NSF پس از 57 سال تصمیم به از کار انداختن تلسکوپ بگیرد.
بر اساس نامه شرکت مهندسی Thornton Tomasetti که ارزیابی رصدخانه را قبل از اعلامیه خارج شدن از کار در 19 نوامبر انجام داد ، “ما معتقدیم که در صورت لزوم دست نخوردن ساختار ، در آینده نزدیک سقوط خواهد کرد.” تخریب کنترل شده ، طراحی شده با توالی سقوط خاص تعیین شده و با استفاده از مواد منفجره اجرا می شود ، عدم اطمینان و خطر همراه با سقوط را کاهش می دهد. “
این شرکت همچنین توصیه کرده است که این کار “در اسرع وقت عملی” انجام شود.
این نقشه ها در حال فروپاشی بود.
NSF گفت که اولویت های آن شامل ایمنی در محل ، انجام ارزیابی خسارت و مهار یا کاهش هرگونه آسیب زیست محیطی است. این آژانس همچنین بر روی بازگرداندن آنلاین هرگونه پشتیبانی علمی و آموزشی از رصدخانه متمرکز است.
این بنیاد همچنین اطمینان حاصل خواهد کرد که به کارمندان Arecibo پرداخته می شود و ابزارهای تحقیقاتی مانند سقف نور و Ranging یا LIDAR ، تاسیسات و تلسکوپ 12 متری مورد استفاده برای تحقیقات نجوم رادیویی را تعمیر می کنند.
NSF قصد داشت تا آنجا که می تواند رصدخانه را حفظ کند تا به این مرکز اجازه دهد به عنوان قطب تحقیق و آموزش در آینده و همچنین بازگرداندن عملیات در رصدخانه عمل کند. هنوز هیچ صحبتی در مورد تأثیر این سقوط بر این برنامه ها یا اینکه بنیاد قادر به انتقال تمام اطلاعات بایگانی جمع آوری شده توسط تلسکوپ به سرورهای خارج از سایت بود ، وجود ندارد.
از موارد جالب توجه ، مرکز تحقیقات فضایی LIDAR ، مرکز بازدیدکنندگان و مرکز Culebra خارج از سایت برای تجزیه و تحلیل داده های بارش و پوشش ابر است.
میراثی از کشفیات
طی سالها ، رصدخانه Arecibo جزئیات جدیدی در مورد یونوسفر سیاره ما ، منظومه شمسی و جهان فراتر از آن کشف کرده است.
این تلسکوپ از کشف های مهم در نجوم رادیویی و همچنین تحقیقات سیاره ای و منظومه شمسی ، از جمله امواج گرانشی پشتیبانی و کمک کرده است.
تلسکوپ Arecibo نقشی اساسی در کشف اولین سیاره خارج از منظومه شمسی داشته و به منجمان کمک کرده است تا سیارک های بالقوه خطرناک را در مسیر زمین شناسایی کنند.
مشاهدات انجام شده توسط این تلسکوپ به کشف اولین تپ اختر دوتایی در سال 1974 کمک کرد (که منجر به دریافت جایزه نوبل فیزیک در سال 1993 شد) ، از ماموریت وایکینگ ناسا پشتیبانی کرد ، اولین نقشه های راداری سطح ونوس را تولید کرد و اولین سیاره فراخورشیدی را در سال 1992 مشاهده کرد.
اخیراً ، Arecibo مولکولهای آلی را در یک کهکشان دور شناسایی کرده و اولین انفجار سریع رادیویی را کشف کرده است.
این رصدخانه که در فیلم جیمز باند “GoldenEye” به نمایش درآمد ، در سال 1963 تکمیل شد و از سال 1970 توسط NSF هدایت می شد. توسط تیمی در دانشگاه فلوریدا مرکزی ، دانشگاه آندا جی موندز اداره و اداره می شود و شرکت یانگ شرکت
جاناتان لونین ، استاد دیوید سی دانکن در علوم فیزیکی ، و رئیس گروه نجوم در دانشگاه کرنل ، در بیانیه ای پس از اعلام غیرفعال شدن ، گفت: “Arecibo برای تقریباً 60 سال یک مرکز فوق العاده تولیدی بوده است.”
این تلسکوپ توسط کورنل طراحی و ساخته شده است.
“برای دانشمندان و مهندسان کرنل که یک رویای جسورانه دیدند و آن را تحقق بخشیدند ، برای دانشمندانی که با این رادیو تلسکوپ قدرتمند و رادار سیاره ای کشف جدیدی کردند و همه جوانانی که با دیدن این موضوع الهام گرفتند که دانشمند شوند تلسکوپ عظیم در وسط جزیره پورتوریکو ، پایان Arecibo یک ضرر غیرقابل ارزیابی است. ”
دانشمندان نگران پروژه هایی هستند که با استفاده از تلسکوپ Arecibo در حال انجام بودند و همچنین معنی آن برای کشف در آینده – به ویژه سیارک هایی که نزدیک زمین هستند.
“توانایی رادار سیاره ای در Arecibo ، با تأمین بودجه برنامه مشاهدات شی Ne نزدیک زمین (NEO) ناسا ، به عنوان یکی از دو قابلیت اصلی رادار سیاره ای عمل کرده است. این امکان را به ناسا داده است تا مدارهای دقیق ، اندازه ها و اشکال برخی NEO ها را کاملاً مشخص کند. عبور از محدوده رادار پس از کشف توسط پروژه های بررسی تلسکوپ نوری میدان وسیع. “
اما رصدخانه کاملاً عملیاتی گلدستون ناسا در کالیفرنیا نیز قادر به توصیف این اشیا خواهد بود ، “بنابراین تلاش های جستجوی NEO ناسا تحت تأثیر برنامه ریزی از کار افتاده تلسکوپ رادیویی 305 متری Arecibo قرار نمی گیرد.”
