هنگامی که امسال یک قطار باری حامل بیش از 100000 گالن مواد شیمیایی خطرناک در شرق فلسطین، اوهایو از ریل خارج شد و سوخت، وحشتی را در مورد ایمنی راه آهن و ریزش سمی برای جوامع در جهت باد ایجاد کرد.

اما کمتر در مورد منشا خود مواد شیمیایی و مقصد مورد نظر آنها شناخته شده است.

بسیاری از قطار بر اساس سوابق حمل و نقل، محموله وینیل کلرید – که در نهایت توسط امدادگران اضطراری برای جلوگیری از انفجار گسترده‌تر سوزانده شد – از یک کارخانه مواد شیمیایی در لا پورت، درست خارج از هیوستون، تگزاس، که توسط OxyVinyls، بازوی شیمیایی Occidental Petroleum اداره می‌شود، آمده است. منتشر شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست این مواد شیمیایی در یک سفر 1600 مایلی به کارخانه Oxy در Pedricktown، نیوجرسی، که پلاستیک مورد استفاده در کفپوش PVC را می سازد، بودند.

جزئیات محموله در یک دستور اداری که ماه گذشته توسط EPA ثبت شد، بر اساس داده‌های حمل و نقل ارائه شده توسط Oxy و سایر فرستنده‌ها، گنجانده شد. سوابق نشان می دهد که Oxy بیش از 700000 پوند وینیل کلرید در قطار داشت که از ریل خارج شد. یک مقام EPA روز دوشنبه صحت این اطلاعات را تایید کرد.

ردیابی بار فرار قطار نورفولک جنوبی تا منبع آن، خطرات زیست‌محیطی و بهداشتی ناشی از تولید و استفاده رو به رشد پلاستیک در این کشور را روشن می‌کند. مواد شیمیایی ارسال شده توسط Oxy مواد اصلی PVC بودند، ماده ای سفت و سخت که به طور گسترده در لوله های آب، مبلمان، کاشی های کف و بسته بندی استفاده می شود.

تولید پلاستیک در آمریکا در حال رونق است که توسط گاز شیل ارزان و فراوان تامین می شود. با دور شدن کشورها از سوزاندن سوخت‌های فسیلی، محرک اصلی تغییرات آب و هوایی، این یک تجارت مهم برای Occidental، یک شرکت بزرگ نفتی مستقر در هیوستون، تبدیل شده است.

به ویژه تگزاس و لوئیزیانا به قطب شیمیایی جهانی تبدیل شده اند زیرا شرکت های نفت و گاز تولید پلاستیک خود را برای جبران احتمال کاهش تقاضا برای نفت به عنوان سوخت گسترش می دهند.

در حالی که شرق کوچک فلسطین توجه قابل توجهی را به جهنم و پیامدهای سلامتی بالقوه آن جلب کرده است، جوامع در سراسر کشور به طور منظم با پیامدهای سلامتی و ایمنی ناشی از افزایش تولید و حمل و نقل شیمیایی دست و پنجه نرم می کنند.

سال گذشته در کارخانه Oxy’s La Porte، یک انفجار نیمه شب و آتش‌سوزی واکنش عمده پرسنل اورژانس را به همراه داشت. اخیراً، برخی از فاضلاب آتش نشانی ناشی از آتش سوزی قطار اوهایو، که حاوی مواد شیمیایی سمی بود، به یک مرکز پردازش در دیر پارک، تگزاس، که در مرز لاپورت است، بازگردانده شد. و در سال 2012، قطاری حامل وینیل کلرید – عازم همان کارخانه پلاستیک در نیوجرسی بود که مقصد قطار اوهایو بود. – از ریل خارج شد و در یک نهر فرو رفت و 23000 گالن مواد شیمیایی آزاد کرد و باعث تخلیه خانه های اطراف شد.

شرکت OxyVinyls قصد دارد 1.1 میلیارد دلار برای توسعه و ارتقاء کارخانه La Porte خود هزینه کند، این شرکت در پرونده های نظارتی سال گذشته اعلام کرد. Shintech، بزرگترین تولید کننده PVC در جهان، که محموله های آن نیز در فاجعه اوهایو سوخت، طبق سوابق حمل و نقل، بیش از 2 میلیارد دلار برای ساخت عملیات خود در تگزاس و لوئیزیانا هزینه می کند.

مقامات Oxy به چندین درخواست برای اظهار نظر پاسخ ندادند.

بر اساس آمار شورای شیمی آمریکا، به طور کلی، شرکت های مواد شیمیایی از سال 2010 بیش از 100 میلیارد دلار در کارخانه های جدید یا توسعه یافته سرمایه گذاری کرده اند و 99 میلیارد دلار دیگر در حال کار است. بخش عمده ای از این سرمایه گذاری روی پلاستیک بوده است.

با افزایش تولید پلاستیک، مواد خطرناک تری در حال حرکت هستند. طبق داده های انجمن راه آهن آمریکا، محموله های ریلی مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید پلاستیک حدود یک سوم در دهه گذشته رشد داشته است.

مواد شیمیایی به تجارت مهمی برای راه‌آهن تبدیل شده‌اند، زیرا یکی از پایه‌های سنتی آن‌ها، حمل و نقل زغال‌سنگ، با کاهش شدید استخراج و سوزاندن زغال‌سنگ به شدت کاهش یافته است. طی دهه گذشته، زغال سنگ در سفر با راه آهن تقریباً به نصف کاهش یافت. محموله های ریلی کشاورزی، مانند غلات و دانه های سویا، ثابت مانده اند.

در حالی که خروج از ریل از دهه 1970 کاهش یافته است، هزینه های خروج قطارهای حامل مواد خطرناک از ریل افزایش یافته است. بر اساس آمار اداره حمل و نقل، اکثر تصادفات، جراحات و مرگ و میر ناشی از مواد خطرناک در حمل و نقل در جاده ها اتفاق می افتد و حوادث در آنجا از سال 2012 تا کنون بیش از 50 درصد افزایش یافته است.

برای ساکنان نقاط شروع این محموله ها، نگرانی در مورد قرار گرفتن در معرض مواد سرطان زا مدت هاست که ثابت بوده است..

“شما دچار سردرد، حالت تهوع و مشکلات مزمن تنفسی می شوید که شما را تحت تاثیر قرار می دهد. او گفت که حوادث مهمی مانند خروج از ریل اوهایو ممکن است توجه موقتی را به خطرات شیمیایی جلب کند، اما برای جوامعی مانند او که کارخانه‌های شیمیایی همسایگان نزدیک خود دارند، این یک تهدید روزانه است.

او گفت: «ممکن است یک روز عادی باشد، و ناگهان آژیری به صدا در می‌آید که به شما می‌گوید، این تمرینی نیست که در جای خود پناه بگیرید. “این ممکن است در هر زمانی اتفاق بیفتد.”

اگرچه ساخت پلاستیک معمولاً شامل سوزاندن روغن مورد استفاده در ساخت آنها نمی شود، فرآیند تولید خطرات بالقوه دیگری را به همراه دارد. برای مثال، از دهه 1970، مطالعات متعدد نشان داده است که کارگران در معرض وینیل کلرید، که از سوخت‌های فسیلی ساخته شده و عمدتاً برای تولید PVC استفاده می‌شود، به سرطان‌های بدخیم کبد مبتلا شده‌اند. وینیل کلرید همچنین با سرطان های مغز و ریه، لنفوم و لوسمی مرتبط است.

تجزیه و تحلیلی که در این ماه توسط Toxic-Free Future منتشر شد، یک سازمان غیرانتفاعی که از محصولات و مواد شیمیایی ایمن‌تر حمایت می‌کند، نشان داد که کارخانه‌های پلاستیک PVC گزارش کرده‌اند که در سال 2021 بیش از 400000 پوند وینیل کلرید در هوا منتشر کرده‌اند. همچنین نشان داده شد که افراد رنگین‌پوست بیش از حد در جوامع نزدیک به چنین کارخانه‌هایی که بیش از 60 درصد از تقریباً 400000 نفری را تشکیل می‌دهند که در فاصله سه مایلی تأسیسات دفع زباله‌های وینیل کلرید، تولید PVC یا PVC زندگی می‌کنند، در مقایسه با سهم 40 درصدی که آنها از کارخانه‌های عمومی تشکیل می‌دهند. جمعیت

مقامات سازمان ملل در سال 2021 گفتند که خطرات سرطان مرتبط با آلودگی در مناطق عمدتاً آفریقایی-آمریکایی در نزدیکی مجموعه ای از کارخانه های پتروشیمی در امتداد رودخانه می سی سی پی بسیار بیشتر از مناطق با جمعیت عمدتاً سفیدپوست است. ماه گذشته، ساکنان پریش سنت جیمز، لا.، در قلب آن منطقه، از شورای محلی به دلیل الگوی شیوه‌های نژادپرستانه استفاده از زمین که کارخانه‌های پتروشیمی را در محله‌های عمدتاً سیاه‌پوست مستقر کرده است، شکایت کردند.

در روزهای اخیر، آتش سوزی نامربوط در یک کارخانه بازیافت پلاستیک در ایندیانا، خطرات پایان چرخه حیات پلاستیک را برجسته کرد. بازیافت‌کنندگان در سراسر کشور برای پردازش تمام عرضه‌های رو به رشد پلاستیک دور ریخته‌شده، که می‌تواند به انباشته شدن در تأسیسات که کارشناسان مدت‌ها آن را خطر آتش‌سوزی می‌نامند، دچار مشکل شوند.

برخی از شهرها در ایالات متحده و جاهای دیگر، از جمله نیویورک، بوستون، سیاتل و سانفرانسیسکو، سیاست هایی را با هدف حذف تدریجی استفاده از PVC و سایر محصولات مرتبط با آلودگی، محدود کردن خریدهای عمومی و الزام جایگزین ها اتخاذ کرده اند. تعداد انگشت شماری از کشورها، از جمله کانادا، اسپانیا و کره جنوبی، استفاده از بسته بندی پی وی سی را محدود یا ممنوع کرده اند و قانونگذاران نیز ممنوعیت مشابهی را در کالیفرنیا دنبال کرده اند.

سوئد که تقریباً سه دهه پیش محدودیت هایی را برای استفاده از پی وی سی اعمال کرد، استفاده از آن را به طور کامل حذف کرد، به عنوان مثال، با جایگزینی بسته بندی PVC با انواع پلاستیکی کمتر سمی، از جمله مواد گیاهی.