پوپا لانگور نوعی میمون است که دم بلندی دارد ، دور چشمش حلقه می زند و بالای سرش یک تاج خز دارد. طبق اخبار منتشر شده از موزه تاریخ طبیعی لندن ، که در این مطالعه همکاری کرده است ، تقریباً 200 تا 260 باقی مانده است.
تیم تحقیقاتی لانگورهای پوپا را به نام آتشفشان منقرض شده کوه پوپا نامگذاری کرده و آنها را به عنوان “در معرض خطر جدی” طبقه بندی کرد.
روبرتو پورتلا میگوئز ، متصدی ارشد موزه تاریخ طبیعی ، در این نسخه گفت: “متأسفانه این یک کشف تلخ و شیرین است که به دلیل تعداد محدودی از افراد در جمعیت وحشی و چندپاره باقی مانده است.”
“امید این است که با دادن جایگاه علمی و بدنامی شایسته به این گونه ، تلاش های منسجم تری در حفاظت از این منطقه و تعداد معدودی از جمعیت باقی مانده انجام شود.”
در این مطالعه ، محققان Fauna and Floral International (FFI) و مرکز نخستین های آلمان (GMC) بررسی های میدانی از لانگورها را انجام دادند که نام علمی آنها “Trachypithecus popa” است. آنها همچنین نمونه ها و DNA همه گونه های دیگر Trachypithecus – پسر عموهای Popa langur را جمع آوری کردند.
در خبرنامه آمده است که آنها داده های این نظرسنجی ها و نمونه ها را ترکیب کرده و همچنین داده های نمونه های دیگر موزه ها ، وجود گونه جدید را تأیید می کنند.
یکی از قسمتهای مهم این معما نمونه 100 ساله بود که در موزه تاریخ طبیعی لندن ذخیره شده بود. در اوایل قرن بیستم ، جانورشناس انگلیسی گای سی. شورتریج هزاران نمونه جمع آوری کرد ، از جمله نمونه Trachypithecus در سال 1913 که تیم Popa langur دوباره مورد بررسی قرار گرفت.
سرنخ های دیگری وجود داشت که Popa langur گونه ای کاملاً جدید بود ، مانند تفاوت در طول دم ، رنگ خز و شکل جمجمه – اما تجزیه و تحلیل ژنتیکی آن را تأیید کرد.
میگوئز گفت: “این مطالعه نشان می دهد که مجموعه های تاریخ طبیعی منبعی ارزشمند و کلیدی برای تحقیقات ژنتیکی هستند و در شرایط بحران فعلی تنوع زیستی ، به وضوح امروز حتی از هر زمان دیگری حتی از اهمیت بیشتری برخوردار هستند.”
بر اساس این مطالعه ، که سوابق تاریخی مانند نمونه های موزه و یادداشت های سفر را تجزیه و تحلیل می کرد ، احتمالاً یک بار در پوسته پوپا در مرکز میانمار گسترده بود ، اما فقط چند گروه زنده مانده بودند. اکنون ، افراد باقیمانده فقط در چهار جمعیت منزوی زندگی می کنند.
بیشترین جمعیت در کوه پوپا است که بیش از 100 لانگر در آن زندگی می کنند. کوه پوپا ، یک مکان زیارتی مقدس ، همچنین یک پناهگاه مهم حیات وحش را در خود جای داده است – اما تهدیدهای پوپا در معرض خطر همچنان وجود دارد.
میگوئز گفت: “اگرچه کوه پوپا یک پارک ملی است ، به این معنی که گونه هایی که در آنجا از نظر قانونی محافظت می شوند ، هنوز شکار و جنگل زدایی برای صنعت الوار و چوب سوخت وجود دارد.”
این مطالعه از آژانس های بین المللی مانند اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) و کنوانسیون تجارت بین المللی گونه های در معرض خطر (CITES) خواست تا Popa langur را به لیست گونه های تهدید شده خود اضافه کنند.
این مطالعه می گوید: “بهبود مدیریت مناطق حفاظت شده ، به ویژه بهبود اجرای قانون … برای ایجاد ثبات در دو جمعیت شناخته شده ضروری است.” “جنگلهای موجود در باگو یوما به شدت تخریب شده و پراکنده هستند ، اما اگر جنگل زدایی و تخریب جنگل از طریق بهبود حفاظت و احیای جنگل برگردد ، می تواند بزرگترین زیستگاه مجاور را فراهم کند.”
